Nederland staat voor een grote duurzaamheidsopgave om het nationale Klimaatakkoord en de internationale doelen van Parijs te halen. In het kader van deze opgave hebben 30 energieregio’s – op verzoek van het Rijk – in Nederland gekeken naar mogelijkheden om in eigen regio grootschalig zonne- en windenergie op te wekken, totaal voor 35 TWh. Dit doet de overheid formeel middels het RES-proces, ofwel de Regionale Energie Strategieën.
Met de komst van de RES’en is het initiatief voor de plaatsing van windturbines bij de gemeenten komen te liggen, waar het vroeger aan de provincie was. De provincie kan echter nog wel spelregels opstellen waaraan de gemeenten moeten voldoen. Nu wil de provincie de huidige regels betreffende deminimale afstand tussen windturbines en woningen in de gehele provincie, inclusief de 600 meter norm, overboord gooien. Dat blijkt uit een concept van de provinciale omgevingsverordening, die in 2022 in werking moet treden. In de praktijk zou dit betekenen dat windturbines al op 350 meter van woningen neergezet kunnen worden. In de gehele provincie. Deze zet geeft gemeenten de volledige vrijheid om hun eigen keuzes te maken. Helaas blijkt het Amsterdamse stadbestuur niet om te kunnen gaan met deze vrijheden.
In de afgelopen maanden is namelijk pijnlijk duidelijk geworden dat in onder omwonenden in Amsterdam en in buurgemeenten het draagvlak volledig ontbreekt. Niet voor de energietransitie, maar wel voor de plaatsing van windturbines dicht op woningen met alle negatieve effecten van dien. De bezwaren en zorgen van vele bewoners zijn constant en overal; tv, radio, kranten, meetings, expertsessies, raadsvergaderingen met honderden insprekers en ga zo maar.
Oostzaan en andere buurtgemeenten rond Amsterdam hebben zich verenigd in verzet tegen de komst van de Amsterdamse winturbines, omdat deze ook grote gevolgen hebben voor de bewoners daar. De gemeenteraden van onder andere Zaanstad, Oostzaan en Landsmeer hebben zich tegen de komst van windmolens aan de gemeentegrens gekeerd en ook hebben hun colleges Amsterdam aangeschreven over de zorgen die hier leven. Dit kan en mag Amsterdam niet negeren.
Wij willen groene stroom opwekken. Het liefst middels windturbines op zee, windturbines in de Amsterdamse haven en stevige inzet op zonnepanelen op daken en op de panelen langs snelwegen. De Amsterdamse VVD heeft keer op keer gehamerd op deze duurzame alternatieven.
Want wij willen ambitieus zijn op het vlak van verduurzaming. Maar wij willen absoluut geen windturbinesdichtbij huizen. Dat de provincie ervoor kiest de 600 meter norm los te laten is een regelrechte knieval aan het college van Amsterdam onder aanvoering van GroenLinks en D66. Wat ons betreft moet de provincie het GroenLinks en D66 niet nog gemakkelijker maken haar zin door te duwen en niet teluisteren naar bewoners en deskundigen.
Wat ons betreft grijpt de provincie in om te voorkomen dat GroenLinks en D66 in Amsterdam verder kunnen gaan met deze aantasting van onze leefomgeving en ons groen. Want vergis u niet, in de komende maand wil de Amsterdamse raad onder aanvoering van GroenLinks en D66, instemmen met de plaatsing van windturbines dicht bij woningen. Wij roepen in de eerste plaats deze partijen op om geen windturbines te plaatsen in de directe leefomgeving van talloze Oostzaners, en andere inwoners uit Amsterdam en andere buurgemeenten.
Maar wij kijken ook naar de provincie. En dus roepen de fracties uit Amsterdamse gemeenteraad, de gemeenteraden van de buurtgemeenten, én de Provinciale Staten op om de 600 meter afstandsnorm te behouden. En wij roepen bewoners op om hun stem te (blijven) laten horen.
Namens de VVD-fracties: Kees Noomen (Amstelveen), Stijn Nijssen (Amsterdam), Bert Timmer (Diemen), Lex Raymakers (Landsmeer), Bart Baaten (Oostzaan), Frans Slats (Ouder-Amstel), Laura van Dalen (Weesp), Stephanie Onclin(Zaanstad).